Ik begin zo onderhand een beetje moe te worden van het hele geneuzel over privacy en copyright op het internet. Dat er hier en daar iets niet deugt geloof ik zonder meer, maar even serieus, wie snapt er nog wat van?
De afgelopen week staat het internet bol van de mensen die boos zijn vanwege een verdrag dat ACTA heet en wat door de EU en anderen in elkaar gesleuteld is om de piraterij op het internet tegen te gaan. De EU en de VS etc. hebben dat allemaal keurig in achterkamertjes in elkaar gesleuteld. Burgers en internetters zijn er immers om de regels, liefst zonder zeuren, op te volgen. Niet om erover mee te denken of er iets van te vinden te hebben.
Vandaag dus even wat activistische websites en een filmpje van Anonymous bekeken waarin je wordt opgeroepen je tegen dit verdrag te verzetten. En daar breekt dus mijn klomp, op al die websites wordt er moord en brand geschreeuwd over hoe slecht het online leven gaat zijn na ACTA, dat je je parlementarier moet bellen om te zeggen dat je het niks vind hier, een petitie ondertekenen daar, en op exact 0 van die websites staat er ook maar 1 quote uit de tekst. In tegendeel wordt je zelfs afgeraden die te gaan lezen omdat die zo ingewikkeld is dat je er toch niets van zult snappen. Internetters en burgers zijn er kennelijk om actie te voeren tegen tekst die ze niet lezen en vooral zonder er bij na te denken of er wat van te vinden te hebben.
Mensen die zelf nadenken of er de voorkeur aan geven te doen alsof worden kennelijk op niet al te veel plekken gewaardeerd.
Actie voeren kan leuk zijn en belangrijk zijn, maar de hele ACTA actie vind ik tot nu toe maar irritant. Daarom onderstaand Merlijn's Geboden voor het voeren van Actie:
1. Stel een klein doel. Als je de hele wereld wil verbeteren, schrijf dan een boek over filosofie of begin een religie. Dat is nogal hypocriet want ik ben zelf van de Occupy beweging die hun doelen ook niet al te klein (of helder) stellen maar daar hebben we het een andere keer nog wel eens over. (ik houd het hier ook maar even bij 1 Gebod, er zijn er wel meer maar de luiheid wint het hier van de schrijfzucht)
De anti ACTA beweging wil het verdrag tegenhouden. Dat is in elk geval een concreet doel, maar niet echt handig als je het mij vraagt. Er zijn een hoop mensen die nadeel hebben bij al het gecopieer op het internet. Ze blazen de ernst van zaken vanzelfsprekend op, maar eerlijk is eerlijk, een film uploaden voordat die in de bioscoop komt is niet cool. Alle regulering hiervan op voorhand afwijzen vind ik dus geen slimme zet. Het internet in een soort politiestaat veranderen waar alles wat je opschrijft of doet gescreend wordt of je misschien iets zegt wat ooit eerder door iemand anders is gezegd in iets waar iemand copyright op heeft is ook niet cool. Hoor ik iemand al zeggen "doe eens normaal?" Als er dus wat geregeld moet worden, waarom dan niet de tekst wel lezen en voor de stukken die niet deugen met een tegenvoorstel komen? Het grappige is dat een aantal regeringen dat al hebben gedaan. Ik geef de regeringen vandaag 1-0.
En dan de privacy. Keer op keer lees je dat de privacy op Facebook niet deugt, er is zelfs een documentaire die suggereert dat facebook een idee is van de CIA om van iedereen een dossier aan te leggen en dat na invoering van de Totalitaire Fascistische Staten van Amerika tegen je te gaan gebruiken. Als er iemand dringend aan crowdsourcing voor zijn ideeen moet gaan doen is het de Geheime Dienst wel. Maar goed dat is de uitzondering. De regel is dat je een welgemeende waarschuwing krijgt dat dat ene fototje in dronken toestand dat je intussen al van Facebook af gehaald had je jaren later wel eens de Baan van je Dromen kan gaan kosten. Nog even serieus. Alle werkgevers die sollicitanten beoordelen op basis van een enkel fotootje in dronken toestand kunnen mijn rug op. Dit is Nederland (of Suriname, maakt niet uit), als je tien mensen kan opnoemen die nooit Dronken zijn geweest of iets ontzettend Stoms hebben gedaan krijg je op mijn kosten een borrel.
Maar goed dan de hypocrisie: De overheid luistert je af, kijkt naar je op beveiligingscamera's, leest al dan niet je Facebook en mail, registreert je reisgedrag met de OV-chipkaart en wie weet straks het Rekeningrijden. En wil dat allemaal tegen je kunnen gebruiken. Volgens de overheid niets om je zorgen over te maken. Ze zijn toch echt heel aardig en verantwoordelijk en doen alleen maar lastig tegen mensen die crimineel zijn (of hun belasting niet op tijd betalen, hoor ik al zeggen de openbare orde verstoren). Als burger moet je je er dus vooral niet druk over maken, er niet over nadenken en Niet Boos Worden!.
De Activisten hebben nog 1000 andere dingen waarvoor de overheid je informatie tegen je kan, wil en gaat gebruiken en daar moet je heel Bang voor zijn, en HEEL BOOS WORDEN. Diezelfde Activisten zijn ondertussen fervente supporters van Wikileaks, dat alles wat de overheid nou juist zo graag Geheim wilde houden op straat gooit. De overheid mag daar vooral niet boos over worden wat we mogen toch alles weten en we zijn toch allemaal lief? Hoor ik nou alweer iemand zeggen "Doe eens Normaal"
Ik doe normaal.
zondag 29 januari 2012
donderdag 26 januari 2012
En toch niet zo simpel als het lijkt...
Voor een ieder die het artikel "Visie op politiek" las, zoals zo vaak is het weer eens net niet zo simpel als het lijkt. Ik heb de eer gehad het te kunnen laten checken door een wiskunde promovendus, omdat ik toch niet 100% zeker was van de berekeningen. Zoals zo vaak zit de fout niet in de berekeningen zelf, maar in de uitgangspunten. Een van de belangrijkste uitgangspunten van goede wetenschap, en eigenlijk van elk goed betoog, is dat je je uitgangspunten en aannames kristalhelder maakt. Dat is vaak makkelijker gezegd dan gedaan. Je maakt heel makkelijk veronderstellingen en aannames zonder het zelf in de gaten te hebben. Omdat je denkt dat het vanzelfsprekend is, het niet belangrijk is, of zelf niet eens in de gaten hebt dat je dat denkt. Onderstaand de uitstekende kritiek die ik kreeg.
"Je berekening gaat uit van een enorme populatie van politieke partijen waarin iedere combinatie van meningen even waarschijnlijk is, en waar je er vervolgens 12 uit trekt. Daar zijn denk ik twee problemen bij te noemen. De eerste is dat niet alle meningen even populair zijn, en er dus een grotere kans is om bij willekeurige trekking een partij te pakken die op vraagstuk A mening 1 heeft dan mening 2. Afhankelijk van of je zelf een polulair of onpolulair standpunt inneemt zal het dus waarschijnlijker of onwaarschijnlijker zijn een partij te vinden diezelfde mening aanhangt. Het tweede probleem is dat van correlaties: gegeven dat een partij op vraagstuk A mening 1 heeft zullen de kansen bij vraagstuk B anders liggen dan zonder die voorkennis. Denk praktisch aan een partij die tegen kernenergie is, dan is de kans plotseling groter dat die ook tegen de bioindustrie is. Dit maakt opnieuw dat bepaalde combinaties van standpunten meer gerepresenteerd zijn dan andere. Als jij als kiezer vervolgens ook een gangbare combinatie van standpunten inneemt zal de kans op een passende partij dus aanzienlijk toenemen. Denk aan een linkse kiezer, waarbij "links" staat voor een set van algemeen geaccepteerde linkse standpunten. Die zal met een grotere kans een passende partij vinden dan wanneer dat soort correlaties niet bestonden, en er dus net zo goed partijen zouden bestaan die, zeg, een standpunt voor marktwerking in de zorg combineren met het willen verhogen van het minimumloon. Die partijen bestaan niet, en die kiezers vermoedelijk ook niet. Hoe je dit allemaal in je model opneemt is een andere vraag."
Of die kiezers wel of niet bestaan zou ik graag in het midden laten, of eigenlijk zou ik het graag aan hun zelf overlaten of ze wel of niet willen bestaan. Het mooiste zou zijn als ik de gebruikte rekenmethodes kon verfijnen om de invloed van de correlaties te vinden. Gezien mijn gebrekkige kennis van de statistiek moet ik voor nu volstaan met het bij deze inzichtelijker maken van de uitgangspunten. Wat het betekent voor de conclusies laat ik graag in het midden. Hopelijk tot vervolg....
Merlijn
"Je berekening gaat uit van een enorme populatie van politieke partijen waarin iedere combinatie van meningen even waarschijnlijk is, en waar je er vervolgens 12 uit trekt. Daar zijn denk ik twee problemen bij te noemen. De eerste is dat niet alle meningen even populair zijn, en er dus een grotere kans is om bij willekeurige trekking een partij te pakken die op vraagstuk A mening 1 heeft dan mening 2. Afhankelijk van of je zelf een polulair of onpolulair standpunt inneemt zal het dus waarschijnlijker of onwaarschijnlijker zijn een partij te vinden diezelfde mening aanhangt. Het tweede probleem is dat van correlaties: gegeven dat een partij op vraagstuk A mening 1 heeft zullen de kansen bij vraagstuk B anders liggen dan zonder die voorkennis. Denk praktisch aan een partij die tegen kernenergie is, dan is de kans plotseling groter dat die ook tegen de bioindustrie is. Dit maakt opnieuw dat bepaalde combinaties van standpunten meer gerepresenteerd zijn dan andere. Als jij als kiezer vervolgens ook een gangbare combinatie van standpunten inneemt zal de kans op een passende partij dus aanzienlijk toenemen. Denk aan een linkse kiezer, waarbij "links" staat voor een set van algemeen geaccepteerde linkse standpunten. Die zal met een grotere kans een passende partij vinden dan wanneer dat soort correlaties niet bestonden, en er dus net zo goed partijen zouden bestaan die, zeg, een standpunt voor marktwerking in de zorg combineren met het willen verhogen van het minimumloon. Die partijen bestaan niet, en die kiezers vermoedelijk ook niet. Hoe je dit allemaal in je model opneemt is een andere vraag."
Of die kiezers wel of niet bestaan zou ik graag in het midden laten, of eigenlijk zou ik het graag aan hun zelf overlaten of ze wel of niet willen bestaan. Het mooiste zou zijn als ik de gebruikte rekenmethodes kon verfijnen om de invloed van de correlaties te vinden. Gezien mijn gebrekkige kennis van de statistiek moet ik voor nu volstaan met het bij deze inzichtelijker maken van de uitgangspunten. Wat het betekent voor de conclusies laat ik graag in het midden. Hopelijk tot vervolg....
Merlijn
zaterdag 21 januari 2012
Visie op politiek (1)
Ik vind stemmen moeilijk. Ontzettend moeilijk. In Suriname vond ik het al moeilijk. De kans is immers altijd levensgroot aanwezig dat degene op wie je stemt er alleen maar zijn zakken mee vult en je achterlaat met een kater. (er viel voor mij natuurlijk niets te stemmen maar als het wel had gemogen was het nog steeds niet makkelijk geweest).
Nee, neem dan Nederland. Hier mocht ik voor het eerst wel stemmen, de graaicultuur is een stuk minder en last but not least, je hebt hier de Stemwijzer! Omdat je hier niet als eerste en belangrijkste criterium de betrouwbaarheid van de kandidaat en het risico van zakkenvullen hoeft te hanteren, kun je hier echt eens kijken waar een partij voor staat. Dat zou wel eens een probleem kunnen worden, wie heeft er immers de tijd om twaalf verkiezingsprogramma's te gaan zitten doorlezen? Maar met de Stemwijzer wordt dit op elegante wijze opgelost. Je kunt van alle belangrijke issues aangeven of het je uberhaupt interesseert, zo ja of je het wel of niet erg belangrijk vind en wat je erover denkt. De computer zoekt dan keurig de partij die er allemaal net zo over denkt als jij, en je bent klaar voor de stembus!
Zogezegd zogedaan, alles netjes ingevuld en wat blijkt: de best scorende partij haalt 73%. Niet zo denderend vond ik. Gegeven hoe lang de lijst met onderwerpen en mogelijkheden is, is het ook haast onmogelijk om 100% te halen, maar 73 vond ik toch best wel laag. Dat wil zeggen dat je door te gaan stemmen voor meer dan een kwart van de besluitvorming jezelf tegenwerkt. Je kunt de stemwijzer ook invullen voor oudere verkiezingen. Paar oude verkiezingen afgewerkt kwam er uit dat er niet zoveel variatie zit in de score, en het beste wat er voor mij uitkwam was 77%.
Bij mij bleef het knagen. Je hebt slechts 1 kans in de 4 a 5 jaar om iets te zeggen over wat er in je land gebeurt, en bij die ene kans mag je ook nog niet eens zeggen wat je vind, maar moet je genoegen nemen met het minst slechte. Ik heb mezelf toen de vraag gesteld, over hoeveel onderwerpen je nu eigenlijk een uitgesproken mening kunt hebben, voordat je op tenminste 1 van die punten gedwongen wordt te kiezen voor een partij waar je het niet mee eens bent. Gelukkig kwam op school toevallig juist de edele kunst van de statistiek weer langs dus die heb ik maar eens nuttig gemaakt:
Om het overzichtelijk te houden gaan we uit van de volgende situatie:
Er zijn 12 partijen, en voor elke issue zijn er slechts twee mogelijke meningen. Denk bijvoorbeeld aan wel of geen nucleaire energieopwekking, wel of niet meedoen met een oorlog, wel of geen genetisch gemodificeerd voedsel. Het ligt in werkelijkheid natuurlijk meestal niet zo zwart wit maar voor dit betoog voldoet het.
Als je over 1 of 2 issues een uitgesproken mening hebt, zal je allicht een partij vinden die er op beide punten hetzelfde over denkt als jij. Heb je een derde issue die je belangrijk vindt, begint het al interessant te worden:
De kans dat een willekeurige partij het op alle punten met je eens is, is: 1/2 *1/2 * 1/2. Voor de eerste issue heeft de partij 50% kans om het met je eens te zijn. Heeft hij die goed, dan heeft hij weer 50% kans dat hij de tweede ook goed heeft. Voor drie issues is de kans dat je het volledig eens bent met een willekeurige partij dus (1/2)^3=1/8.
Er zijn echter 12 partijen. Om de kans te vinden dat er tenminste 1 partij is die het op alle punten met je eens is, is het makkelijker om uit te gaan van de omgekeerde kansen. De kans dat een willekeurige partij het op tenminste 1 punt met je oneens is, is 7/8. De kans dat ze het alle 12 op tenminste 1 punt met je oneens zijn is (7/8)^12=0,20. De kans dat je wel een partij vind die het in alle punten met je eens is, is dus 1-0,20=0,8. Oftewel 80% kans. Niet verkeerd!
Wat gebeurt er, wanneer je meer dan drie onderwerpen dusdanig belangrijk vind dat je er grote moeite mee hebt om tegen je eigen mening in te moeten stemmen? Onderstaand is voor hogere aantallen belangrijke issues uitgewerkt wat de kans is dat je nog een partij vind die het met je eens is:
4 issues -->54%
5 issues -->32%
6 issues -->17%
7 issues -->9%
8 issues -->4,6%
Op basis hiervan trek ik de conclusie dat het dus niet veel zin heeft om (per 4 jaar) je over meer dan 4 onderwerpen druk te maken. De excercitie heeft ook een hoop begrijpelijk gemaakt waar ik me vroeger over kon verbazen.
Waarom kan je geen partij vinden waar je je bij zou willen aansluiten of met volle overtuiging voor kiezen: Zogauw je het programma wat beter bestudeert vind je onvermijdelijk iets waar je op afknapt
Waarom gaan campagnes meer over het persoonlijk leven van de kandidaten dan over de inhoud? Omdat het geen zin heeft om je in de inhoud te verdiepen. Je kunt immers toch niet kiezen voor wat je vind. Je hebt echter wel de volledige vrijheid te kiezen voor de meest charmante kandidaat!
Waarom komen er steeds meer kleine partijtjes bij en wordt de formatie steeds moeilijker? Omdat mensen steeds beter geinformeerd zijn en er meer mensen zijn die ergens echt een eigen mening over hebben. Willen die op tenminste de eerste twee prioriteiten op hun issues lijstje aan bod komen moeten er dus wel partijen zijn die dat aanbieden. Het aanbod volgt hier de vraag.
Tot nu toe heb ik alleen gekeken voor wat het betekent als je wil gaan stemmen. Minstens net zo interessant wordt het wanneer je zelf de politiek in wil gaan. Stel dat er 5 issues zijn die je erg aan het hart gaan. Tijdens het vertegenwoordigen van je partij zul je dan waarschijnlijk 20% van de tijd advocaat van de duivel moeten gaan spelen. Wat betekent dat eigenlijk? Dat politici wanneer ze toetreden tot een partij hun meningen keurig gladstrijken zodat ze ineens wel overeenkomen met die van de partij? Of dat ze een deel van de tijd iets staan te verkondigen waar ze niet achter staan? En waarom gaat iemand eigenlijk in de politiek? Omdat hij een aantal iedeeen heeft die hij probeert te verwezelijken, of gewoon omdat ie het leuk vind. Ik denk steeds meer het laatste.
Nee, neem dan Nederland. Hier mocht ik voor het eerst wel stemmen, de graaicultuur is een stuk minder en last but not least, je hebt hier de Stemwijzer! Omdat je hier niet als eerste en belangrijkste criterium de betrouwbaarheid van de kandidaat en het risico van zakkenvullen hoeft te hanteren, kun je hier echt eens kijken waar een partij voor staat. Dat zou wel eens een probleem kunnen worden, wie heeft er immers de tijd om twaalf verkiezingsprogramma's te gaan zitten doorlezen? Maar met de Stemwijzer wordt dit op elegante wijze opgelost. Je kunt van alle belangrijke issues aangeven of het je uberhaupt interesseert, zo ja of je het wel of niet erg belangrijk vind en wat je erover denkt. De computer zoekt dan keurig de partij die er allemaal net zo over denkt als jij, en je bent klaar voor de stembus!
Zogezegd zogedaan, alles netjes ingevuld en wat blijkt: de best scorende partij haalt 73%. Niet zo denderend vond ik. Gegeven hoe lang de lijst met onderwerpen en mogelijkheden is, is het ook haast onmogelijk om 100% te halen, maar 73 vond ik toch best wel laag. Dat wil zeggen dat je door te gaan stemmen voor meer dan een kwart van de besluitvorming jezelf tegenwerkt. Je kunt de stemwijzer ook invullen voor oudere verkiezingen. Paar oude verkiezingen afgewerkt kwam er uit dat er niet zoveel variatie zit in de score, en het beste wat er voor mij uitkwam was 77%.
Bij mij bleef het knagen. Je hebt slechts 1 kans in de 4 a 5 jaar om iets te zeggen over wat er in je land gebeurt, en bij die ene kans mag je ook nog niet eens zeggen wat je vind, maar moet je genoegen nemen met het minst slechte. Ik heb mezelf toen de vraag gesteld, over hoeveel onderwerpen je nu eigenlijk een uitgesproken mening kunt hebben, voordat je op tenminste 1 van die punten gedwongen wordt te kiezen voor een partij waar je het niet mee eens bent. Gelukkig kwam op school toevallig juist de edele kunst van de statistiek weer langs dus die heb ik maar eens nuttig gemaakt:
Om het overzichtelijk te houden gaan we uit van de volgende situatie:
Er zijn 12 partijen, en voor elke issue zijn er slechts twee mogelijke meningen. Denk bijvoorbeeld aan wel of geen nucleaire energieopwekking, wel of niet meedoen met een oorlog, wel of geen genetisch gemodificeerd voedsel. Het ligt in werkelijkheid natuurlijk meestal niet zo zwart wit maar voor dit betoog voldoet het.
Als je over 1 of 2 issues een uitgesproken mening hebt, zal je allicht een partij vinden die er op beide punten hetzelfde over denkt als jij. Heb je een derde issue die je belangrijk vindt, begint het al interessant te worden:
De kans dat een willekeurige partij het op alle punten met je eens is, is: 1/2 *1/2 * 1/2. Voor de eerste issue heeft de partij 50% kans om het met je eens te zijn. Heeft hij die goed, dan heeft hij weer 50% kans dat hij de tweede ook goed heeft. Voor drie issues is de kans dat je het volledig eens bent met een willekeurige partij dus (1/2)^3=1/8.
Er zijn echter 12 partijen. Om de kans te vinden dat er tenminste 1 partij is die het op alle punten met je eens is, is het makkelijker om uit te gaan van de omgekeerde kansen. De kans dat een willekeurige partij het op tenminste 1 punt met je oneens is, is 7/8. De kans dat ze het alle 12 op tenminste 1 punt met je oneens zijn is (7/8)^12=0,20. De kans dat je wel een partij vind die het in alle punten met je eens is, is dus 1-0,20=0,8. Oftewel 80% kans. Niet verkeerd!
Wat gebeurt er, wanneer je meer dan drie onderwerpen dusdanig belangrijk vind dat je er grote moeite mee hebt om tegen je eigen mening in te moeten stemmen? Onderstaand is voor hogere aantallen belangrijke issues uitgewerkt wat de kans is dat je nog een partij vind die het met je eens is:
4 issues -->54%
5 issues -->32%
6 issues -->17%
7 issues -->9%
8 issues -->4,6%
Op basis hiervan trek ik de conclusie dat het dus niet veel zin heeft om (per 4 jaar) je over meer dan 4 onderwerpen druk te maken. De excercitie heeft ook een hoop begrijpelijk gemaakt waar ik me vroeger over kon verbazen.
Waarom kan je geen partij vinden waar je je bij zou willen aansluiten of met volle overtuiging voor kiezen: Zogauw je het programma wat beter bestudeert vind je onvermijdelijk iets waar je op afknapt
Waarom gaan campagnes meer over het persoonlijk leven van de kandidaten dan over de inhoud? Omdat het geen zin heeft om je in de inhoud te verdiepen. Je kunt immers toch niet kiezen voor wat je vind. Je hebt echter wel de volledige vrijheid te kiezen voor de meest charmante kandidaat!
Waarom komen er steeds meer kleine partijtjes bij en wordt de formatie steeds moeilijker? Omdat mensen steeds beter geinformeerd zijn en er meer mensen zijn die ergens echt een eigen mening over hebben. Willen die op tenminste de eerste twee prioriteiten op hun issues lijstje aan bod komen moeten er dus wel partijen zijn die dat aanbieden. Het aanbod volgt hier de vraag.
Tot nu toe heb ik alleen gekeken voor wat het betekent als je wil gaan stemmen. Minstens net zo interessant wordt het wanneer je zelf de politiek in wil gaan. Stel dat er 5 issues zijn die je erg aan het hart gaan. Tijdens het vertegenwoordigen van je partij zul je dan waarschijnlijk 20% van de tijd advocaat van de duivel moeten gaan spelen. Wat betekent dat eigenlijk? Dat politici wanneer ze toetreden tot een partij hun meningen keurig gladstrijken zodat ze ineens wel overeenkomen met die van de partij? Of dat ze een deel van de tijd iets staan te verkondigen waar ze niet achter staan? En waarom gaat iemand eigenlijk in de politiek? Omdat hij een aantal iedeeen heeft die hij probeert te verwezelijken, of gewoon omdat ie het leuk vind. Ik denk steeds meer het laatste.
vrijdag 13 januari 2012
Visie op het Mens-zijn
Een mens is een raar ding, en leven is een vreemde belevenis. Een groot deel van de tijd ben je niet wie en wat je wil zijn :je bent verliefd dus sta je met een klep vol tanden en zeg je niets. Je zegt wat je niet zou willen zeggen: je hebt een grote bewondering voor stoicisme en mentaal incasseringsvermogen, dus wanneer je vrouw zegt dat je niet zo zou moeten zitten kruimelen op de bank maar er een bordje bij moet pakken geef je haar lik op stuk, zegt dat haar eeuwige gezeik je mijlenver de keel uit hangt, wrijft de kruimels er nog eens goed in en voelt je de rest van de dag waardeloos. Je doet wat je niet zou willen doen: je houdt deze maand alweer niets over van je salaris dus ga je winkelen om jezelf op te vrolijken.
Het leven heeft voor mij nog het meest weg van een ritje op een Olifant. Een Olifant die Merlijn heet en die ik al 28 jaar ken. Soms luistert hij, soms luistert hij niet. Ik vraag me altijd af waar hij naartoe onderweg is, wat hij nodig heeft om de humeurigheid op afstand te houden. Als hij humeurig wordt is het leven voor mij niks aan. Dan loopt hij maar wat in het rond te mopperen en verveel ik me dood. En ik mopper dan op hem omdat hij zo loopt rond te klooien maar ja, een olifant heeft een dikke huid. Het kost ook ontzettend veel moeite om hem zover te krijgen dat hij mijn huiswerk maakt. Doe nou even drie uurtjes hard je best dan zal ik daarna de rest van de dag niet zeuren! "Ja, maar dit filmpje is heel leuk, en dat huiswerk kan ik straks ook nog maken" Ok ok maar dan moet je het straks ook echt doen! "jaja" Waarom heb je nou nog niks gedaan we zijn twee uur verder! "Vorige week was ik op tijd begonnen en toen had je me voor de gek gehouden. Toen ik klaar was zei je, dat het nog zo vroeg was dat we nog wel wat konden doen. Er is altijd meer te doen of ik nou vroeg begin of niet" Tja, dat is waar. Dus moet ik maar rustig wachten tot mijn Olifant uitgekeken is en hopen dat er dan nog wat tijd overblijft.
Het leven heeft voor mij nog het meest weg van een ritje op een Olifant. Een Olifant die Merlijn heet en die ik al 28 jaar ken. Soms luistert hij, soms luistert hij niet. Ik vraag me altijd af waar hij naartoe onderweg is, wat hij nodig heeft om de humeurigheid op afstand te houden. Als hij humeurig wordt is het leven voor mij niks aan. Dan loopt hij maar wat in het rond te mopperen en verveel ik me dood. En ik mopper dan op hem omdat hij zo loopt rond te klooien maar ja, een olifant heeft een dikke huid. Het kost ook ontzettend veel moeite om hem zover te krijgen dat hij mijn huiswerk maakt. Doe nou even drie uurtjes hard je best dan zal ik daarna de rest van de dag niet zeuren! "Ja, maar dit filmpje is heel leuk, en dat huiswerk kan ik straks ook nog maken" Ok ok maar dan moet je het straks ook echt doen! "jaja" Waarom heb je nou nog niks gedaan we zijn twee uur verder! "Vorige week was ik op tijd begonnen en toen had je me voor de gek gehouden. Toen ik klaar was zei je, dat het nog zo vroeg was dat we nog wel wat konden doen. Er is altijd meer te doen of ik nou vroeg begin of niet" Tja, dat is waar. Dus moet ik maar rustig wachten tot mijn Olifant uitgekeken is en hopen dat er dan nog wat tijd overblijft.
Een uitzonderlijke vrijdagavond
Deze vrijdagavond. Uitzonderlijk omdat ik hem alleen doorbreng. Mijn betere helft heeft uithuizige bezigheden en ik heb mezelf vrij gegeven van enige verplichte handelingen tot ze weer terug is. Morgen nog genoeg tijd voor huiswerk, boodschappen en co. En als je alleen thuis bent gebeuren er uitzonderlijke dingen. Een uitgebreide chat met lang verwaarloosde vrienden, en het onverwachts ten uitvoer brengen van een jaren oud plan.
Het volgende stukje verdedigt het bestaansrecht van deze blog. Extreem cliche voor een eerste pagina dus voel u vrij het over te slaan.
1. Ik verspil verschrikkelijk veel tijd aan het bekijken van allerlei documenten en documentaires op Internet. Het leek me aardig af en toe wat op te schrijven over wat ik gezien heb, zodat ik later nog eens kan teruglezen waar ik me mee bezighield en of er nog enige lijn in valt te ontdekken. Daarmee begin ik nu dus ongeveer 2 jaar te laat maar beter laat dan nooit
2. Ik doe er over het algemeen verschrikkelijk lang over om te weten wat ik wil. Ik deed er twee jaar over om de knoop door te hakken en naar Nederland te gaan, en ben er een nog onbepaald aantal jaren over aan het doen om te verzinnen wanneer het tijd is om terug te gaan. Sinds ik hier ben begonnen met de studie ben ik er al over na aan het denken wat ik daarna wil doen. Voor het eerst komt daar nu al drie achtereenvolgende weken een consistent antwoord op: een science fiction boek schrijven. Het krijgen van een consistent antwoord voor langer dan twee dagen achter elkaar is voor mij altijd een grote reden tot blijdschap. Er is niets zo moeilijk als jezelf tevreden houden als je elke dag iets anders wil voor de dagen daarna. Een boek schrijf je echter niet zo 1-2-3. Daarom dit stuk electronisch papier om te ontdekken wat er uit mijn vingers komt als ik op de aan-knop druk.
3. Ik heb een pesthekel aan archiveren. De tweede hoofdwet van de thermodynamica (entropie (wanorde) neemt altijd toe) lijkt dubbel te gelden voor alles wat ik tracht te bewaren. Het moeten terugvinden van een stuk papier is een van de ergste dingen die me op een dag kunnen overkomen. U zult begrijpen dat het opslaan van producten met de belofte van de krachtigste zoekmachine ter wereld aan mijn zijde om dat ene stukje tekst terug te vinden onweerstaanbaar is.
En zo ontstond, tegen het voornemen in geen andere voornemens te nemen dan afstuderen in het nieuwe jaar, in de dageraad van 2012 een blog.
Intoxicatieniveau: 330ml Palm bier
Het volgende stukje verdedigt het bestaansrecht van deze blog. Extreem cliche voor een eerste pagina dus voel u vrij het over te slaan.
1. Ik verspil verschrikkelijk veel tijd aan het bekijken van allerlei documenten en documentaires op Internet. Het leek me aardig af en toe wat op te schrijven over wat ik gezien heb, zodat ik later nog eens kan teruglezen waar ik me mee bezighield en of er nog enige lijn in valt te ontdekken. Daarmee begin ik nu dus ongeveer 2 jaar te laat maar beter laat dan nooit
2. Ik doe er over het algemeen verschrikkelijk lang over om te weten wat ik wil. Ik deed er twee jaar over om de knoop door te hakken en naar Nederland te gaan, en ben er een nog onbepaald aantal jaren over aan het doen om te verzinnen wanneer het tijd is om terug te gaan. Sinds ik hier ben begonnen met de studie ben ik er al over na aan het denken wat ik daarna wil doen. Voor het eerst komt daar nu al drie achtereenvolgende weken een consistent antwoord op: een science fiction boek schrijven. Het krijgen van een consistent antwoord voor langer dan twee dagen achter elkaar is voor mij altijd een grote reden tot blijdschap. Er is niets zo moeilijk als jezelf tevreden houden als je elke dag iets anders wil voor de dagen daarna. Een boek schrijf je echter niet zo 1-2-3. Daarom dit stuk electronisch papier om te ontdekken wat er uit mijn vingers komt als ik op de aan-knop druk.
3. Ik heb een pesthekel aan archiveren. De tweede hoofdwet van de thermodynamica (entropie (wanorde) neemt altijd toe) lijkt dubbel te gelden voor alles wat ik tracht te bewaren. Het moeten terugvinden van een stuk papier is een van de ergste dingen die me op een dag kunnen overkomen. U zult begrijpen dat het opslaan van producten met de belofte van de krachtigste zoekmachine ter wereld aan mijn zijde om dat ene stukje tekst terug te vinden onweerstaanbaar is.
En zo ontstond, tegen het voornemen in geen andere voornemens te nemen dan afstuderen in het nieuwe jaar, in de dageraad van 2012 een blog.
Intoxicatieniveau: 330ml Palm bier
Abonneren op:
Posts (Atom)